Much Ado About Nothing - wszyscy zazdroszczą Wice i Agrafce

Reinette

Cała reszta nas Wam zazdrości, szczęściary Smile

Wika

Relacja na forum ma być w poniedziałek ale:
- stała pod samą barierką
- ma autografy
- zrobiła dużo fot
- David miał czarne dżinsy i czarną koszulę w jakieś pikselki

- dostała od niego uśmiech za milion funtów

A wcześniej otrzymałam kilka smsów o treści "Zaraz zemdleję" i wcale a wcale się nie dziwię jej

Reinette

Też chciałabym Go spotkać i otrzymać taki uśmiech Smile

Wszechmocna

No i znów moje serce wyczynia jakieś dziwne rzeczy.

sillita

Kurczę, rozpływam się jak to sobie wyobrażę.

Chcę mieszkać w Anglii i chodzić na Much Ado co najmniej raz w miesiącuuuuuuu...

Wika

sillita to zostałby Ci mniej niż miesiąc - 3 września ostatni spektakl Sad

Ciekawa jestem czy Agrafka pojechała na loterię czy nie dała już rady. I BARDZO czekam na jej zdjęcia, bo wiem, że ma dobry aparat i prawdopodobnie wyjdą obłędnie!

Eriu

Reinette

DorkaEm

Jejku, ale super

Wika

Ale wiecie jak wczoraj odebrałam smsa od Agrafki że siedzi już pod Stage Door to zaczęłyśmy piszczeć z Miką jak jakieś szurnięte (bo akurat u Pilar byłyśmy - jej już nic nie zdziwi) i czułyśmy się jakbyśmy to znowu my tam były. Jejjjkuuu jak ja się cieszę, że jej się udało!!!

Nie mogę doczekać się poniedziałku i jej relacji!!!

Wika

Pojawiły się nowe foty ze spektaklu (oczywiście nielegalne)
Tu David w tym wózku golfowym którym wjechał na scenę rozdając piwo

A tu z Claudiem

I ze swoją Beatrice

edit:
znalazłam fotę z tego wieczoru co Agrafka była - ona na pewno ma lepsze.
Ale ale uwaga! NOWY T-SHIRT!!!!!!

Agrafka

Wróciłam! Jestem! Jak tylko zrzucę foty z aparatu to spróbuję je zamieścić. A co do relacji.

Przybyłam pod metalowy płotek sporo przed czasem i zajęłam miejsce siedzące na kamiennym podłożu. I czekałam. A co do SMSów o mdleniu - autentycznie się bałam bo ja niskociśnieniowa jestem i przy wyższym to się telepię i mnie głowa boli. A takie objawy były. Normalnie dreszcze i czerwone uszy (sprawdzałam w lusterku) Obok mnie siedziała jakaś miejcsowa fanka która mam wrażenie była tam co spektakl. Potem zbiór ludzi się powiększył. Przybyły sympatyczne Francuzki - wielkie fanki Doctora. Jak jedna zauważyła moją zawieszke na szyi z Budką w polu to był okrzyk "Oh! Le TARDIS!" tak fajnie to powiedziała - na co ja że mam jeszcze ten breloczek od Lost - i też było "Oooohhh". I zaczełyśmy sobie cytować kawałki tekstów z Doctora. Potem pojawił się słynny ochroniarz Steve i zrobiło się milej. Nawet się raz wykazał - przepłoszył kawałek dalej ulicznych grajków czyniących niemiłosierny hałas. Ciąg dalszy sprawozdania w nastepnym poście.

Wszechmocna

Ojacie, ojacie.

Aż zmieniłam tytuł tego wątku.

Wika

Agrafka a pchnij mi foty na maila też ooook? A będę mogła kilka na tumblrla wrzucić też potem oczywiście z podaniem autora? Smile

Mówiłam że atmosfera pod stagem jest super? I Steveeeee

I miał announcement?

Eriu

Czy będzie to dziwne jeśli napiszę, że znów kocham Davida

Co prawda nie tak jak kiedyś, ale tak grzecznie i niewinnie

Wika

Eriuuuu

ale się cieszę

Wiecie co, tak czytam opowieści ludzi którzy byli z tyłu teatru i wszyscy właśnie podkreślają świetną atmosferę. Czyli to nie tylko my byłyśmy takie nawiedzone i w różowej chmurce szczęścia, tam naprawdę jest fajnie Smile

Agrafka

Ciag dalszy relacji.
Sporo było tupania i dreszczy (telepałam się jak z braku glukozy), tłum gęstniał. W miedzyczasie pojawiali się różni inni aktorzy (ich nie cykałam) w przerwach na fajkę. Potem - kiedy powoli zbliżała się pora końca spektaklu Steve zapiął tą niebieską linke odgradzającą narożnik płotków ale stałam na tyle blisko, że nie zostałam odcięta (grrr - trza się było centymetr dalej ustawić). No i nadejszła wiekopomna chwila - ludu było mnóstwo - zapamiętałam dziewczyne o niemożliwie fuksjowych włosach.Ja sie telepam jak galaretka (oddychać, oddychać..... pamiętać o oddychaniu). A tu nagle info że będzie jakieś małe spóźnienie - chyba z pięć minut. Wszyscy przebierają stopami, Steve odkorkował flamastry - no i w końcu wyszli. O Dżizasie i Jeżu Kolczasty Co Nosisz Jabłuszka. Słów mi zabrakło więc tylko robiłam zdjęcie za zdjęciem. Niektóre wyszły inne nie (łapy mi się trzęsły i nie zawsze chwytałam tak jak chciałam (mój aparat ma tak że najpierw muszę jakoś tą ostrość złapać a potem dopiero foto robi - długo mu to zajmuje). No i że mam aparat taki do djęc z daleka i z zoomem to nie jest to malutki kompakcik - stąd brak zdjęcia z Davidem które mi się marzyło. Ale mimo to miałam bliskie spotkanie trzeciego stopnia (normalnie centymetry nas dzieliły) - i ten uśmiech - jak on się uśmiechnie to całym sobą..... No i autograf..... Jak pisałam Wice, tętno miałam jak u maratończyka. Coś bąknęłam o zaszczycie i potem to już miałam tylko mgłę w głowie - i banana na twarzy. No i jeszcze Catherine - wyglądała wspaniale i miała świetną suknię. I tak się przyjaźnie uśmiechała. Potem podziękowali wszystkim, pomachali, były brawa i nasz duet schował się z powrotem za drzwiami. A ja miałam dalej mgłę w głowie. Nie wiem jakim cudem dotarłam do hotelu i się nie rozsypałam po drodze.

Wika

skąd ja znam te mgłę w głowie i banana na twarzy

Wszechmocna

Ja bym chyba nie przeżyła. Dobrze, że nie mam kasy na takie wypady.

Reinette

Ja też nie mam kasy i też bym tam zdechła Razz

Agrafa, wrzucaj jak najwięcej fot naszego przystojniaka Very Happy