Czytadła

Allons-y

A ja mam takie pytanie: mógłby mi ktoś powiedzieć o co chodzi w " Syzyfowych Pracach" Żeromskiego? Bo mam to na lekturę, zaczęłam czytać i nic z tego nie rozumiem

reiha

nie pamiętam

jeżeli to było gimnazjum, to tym bardziej, bo miałam fatalną nauczycielkę. Wiem tylko, że w jednym zdaniu przewija się wieś, w której mieszka moja kuzynka.
Szkoda, że moja ałtoreczkowa Bella Cullen nie istnieje, bo zdaje się że pisała jakiś fanfik o Stefanie..

DorkaEm

W "Syzyfowych pracach" z tego co pamiętam chodziło ogólnie o to, że praca rusyfikatorów była jak praca Syzyfa.. nie przynosiła efektu..

Jak bym sobie jeszcze coś przypomniała to dam znać..

Alria

reiha

Ja tylko podpowiem, że stali czytelnicy nowego opka pewnie uśmiechną się, kiedy przyjdzie im czytać Lalkę

Lista lektur niewhomanistycznych powoli się kurczy

Alria

Ja nawet chciałam Lalkę przeczytać, ale z domowej biblioteczki zniknęła (coraz więcej książek nam znika) a w bibliotece jest zbyt wiele ciekawych książek i zawsze zapominam wypożyczyć.

To są jakieś lektury niewhomanistyczne?

Lost11

reiha

Jądro ciemności brzmi prawie jak Jajok Moffata, więc odpada.

(chodzi oczywiście o pisanki zbierane na fejsbukowej winiarni)

Lost11

(ale to naprawdę jest o Masterze. Metaforycznie)

Eriu

"Jądro Ciemności" moja ulubiona powieść Josepha Conrada

Uwielbiam też film z Timem Rothem i Johnem Malkovichem o tym samym tytule oraz "Czas Apokalipsy", który był bardzo luźną adaptacją.

Allons-y

Ag

To jest chyba jedyna lektura której nie udało mi się przeczytać

Gacie Mishy

Syzyfowe prace były przynajmniej lepsze niż Ludzie bezdomni i inne twory Żeromskiego, które mnie spotkały. Ale i tak nic z nich nie pamiętam.

cydienne

Song

Gdzieś mi się rzuciło w oczy, że reiha lubi "Światy Chrestomanchiego" i nie mogłam nie dopisać swoich kilku groszy Smile

Przede wszystkim najfajniejszy motyw, o światach równoległych, bez całej otoczki związanej z fizyką, dyletacją czasu i teorią strun. Jak to ładnie wytłumaczono w jednej z książek - wydarzenia mogą skończyć się na dwa sposoby i w związku z tym światy rozdzielają się na dwa, gdzie wydarzenia toczą się od tego momentu w dwóch różnych kierunkach. Co więcej światy uporządkowano w Serie i paru wykwalifikowanych podróżników potrafi się między nimi przemieszczać. Ciekawym motywem jest też, to że każdy posiada swoją wersję w każdym ze światów, zupełnie inną od poprzedników. Istnieją ludzie, którzy nie mają swoich odpowiedników w innych światach, zamiast tego zostali obdarzeni dziewięcioma żywotami. Taki delikwent jest poszukiwany przez rząd brytyjski, by objąć stanowisko Chrestomanchiego, który jest niejako strażnikiem właściwego użytkowania magii we wszystkich światach. To odpowiedzialna funkcja dlatego potrzebują aż dziewięciu żywotów, by móc jak najskuteczniej opiekować się magią.

Moja przygoda ze Światami, zaczęła się od "Zaczarowanego Życia", w ktorym poznajemy Kota i jego siostrę Gwendolinę, która jest zdolną czarownicą. Zostali oni osieroceni w wypadku parowca i od tego czasu mieszkają ze swoją sąsiadką, również czarownicą. Ich życie zmienia pojawienie się Chrestomanchiego, który postanowił ich adoptować i sprowadzić do swojego zamku.

Sam Chrestomanchi jest po prostu świetnym facetem i ma wiele wspólnego z Doktorem, jak chociażby kolejne żywoty (chociaż wyglądu nie zmienia - nie szkodzi, jest naprawdę przystojny). Zwykle wygląda na roztargnionego, świetnie się ubiera, potrafi być czarujący i zgryźliwy jednocześnie i ma wielki problem z zapamiętywaniem imion Smile

Mam w swoim posiadaniu jeszcze dwie książki z tej serii. "Tydzień czarów" opowiadający o szkole z internatem, w świecie gdzie czarownice pali się na stosie. Jesteśmy świadkami losów pewnej klasy, małych intryg, zależności i wypadków między kozłami ofiarnymi, popularnymi dziewczynkami, łobuzami i napuszonymi prymusami, które dodatkowo komplikuje fakt, że niektórzy z bohaterów odkrywają u siebie magiczne zdolności, za które mogą spłonąć. Szkolna rzeczywistość jest odbajkowiona - poza czarami uczniowie muszą borykać się z paskudnym jedzeniem na stołówce, wuefem i pisaniem wypracowań. Chrestomannchi pojawia się dopiero pod koniec, ale i tak jest niesamowity i uroczy podszywając się pod inkwizytora.

"9 żywotów Christophera Chanta" to powrót do źródeł. Mamy do czynienia z młodym, samotnym Chrestomanchim wychowywanym w londyńskim domu, przez matkę pragnącą zabłysnąć w towarzystwie i ojca, którego widuje tak rzadko, że boi się go nie poznać któregoś razu na ulicy. Trochę smutną egzystencję rozwselają mu podróże jakie odbywa we śnie po innych światach, nie mając świadomości jak wspaniały to dar. Przy okazji obserwujemy dosrastanie Krzyśka, to jak przypadkowo związał się z bandą przemytników, jak oznajmiono mu, że zostanie nowym Chrestomanchim i to, że wcale nie miał ochoty tego zrobić, gdyż pragnął być najlepszym graczem w krykieta.

Zasadniczo polecam z całego przepłnionego kofeiną serca!

szprotka

Kocham "Światy Chrestomanchiego"! Niestety, czytałam tylko dwie pierwsze części- muszę to nadrobić

monilip

ja lubię Chrestomaciego, ja lubię! Czytałam wszystko co wyszło Diany Jones po polsku, przebrnęłam nawet przez dlugaśny "Spisek w Królestwie Czarów". Nie wiem, która część jest moją ulubioną, każda ma coś w sobie. Czytaliście "Magiczną mieszankę"? Cztery krótkie opowiadania, mniej lub bardziej związane z innymi częściami. Szkoda, że autorka tak wolno pisze (o ile w ogóle jeszcze pisze) i, że jest tak mało części. Ja chce więcej o młodym Christopherze Chancie! W "Losie Konrada" był jako 15latek i bardzo mi się postać spodobała

Gacie Mishy

Już kilka razy na Whomanistyce było wspomniane, że zmarła wiosną Sad

monilip

ups... nie wiedziałam. Szkoda, bardzo szkoda.

Sorcerer

A znacie książki Roberta Rankina? To o nim Pratchett powiedział: "jest jednym z niewielu, który zawsze potrafi mnie rozśmieszyć". Smile