Czytadła

Boowie

Doszukałam, że są dwa wydania- PAX i Medii Rodzinnej. Ja czytam te PAX. Ale to raczej nie ma znaczenia, bo z tego co wyczytałam treść jest taka sama.

Sorcerer

Fajne są te tomy wyłącznie przygodowe. Dzieją się tam różne pomysłowe rzeczy. Natomiast początek i koniec z odniesieniami do religii chrześcijańskiej są takie sobie.

Ag

Boowie Polkowski bardzo dobrze przetłumaczył opowieści. Najwyraźniej albo Ci nie pasuje ten styl albo już jesteś za stara na to - to w końcu baśń i adresatami są osoby dużo młodsze od nas. Ja przeczytałam pierwszy raz w 3 klasie podstawówki a potem jeszcze wiele, wiele razy. I kocham. Nie umiem powiedzieć nawet która część jest moja ulubiona bo wszystkie są tak samo cudowne.

Czarowniku tam są odniesienia do Chrześcijaństwa w każdej części.

monilip

Ehem, zacytują mojego mistrza (uwielbiam Lewisa) i jego wstęp/dedykację do "Lwa":

Ag

Podpisuję się pod każdym słowem Monilip

Boowie

Nie przeszkadzają mi gadające zwierzęta

A wstęp do Lwa jest bardzo fajny. To po prostu ten styl mnie nie przyciągnął, a postacie nie mają... tego czegoś. Np Zuzanna jest jak dla mnie całkowicie neutralna. Ale pewnie macie rację- to książka dla dzieci, więc wszystko musi być łatwe i oczywiste dla odbiorcy. Może gdyby mnie ktoś z OzN zapoznał kiedy byłam młodsza, to postrzegałabym tę ksiąźkę inaczej.

monilip

Boowie, ja poznałam OzN w gimnazjum (czy pod koniec podstawówki). Jestem z tych którym na noc czytano Pottery

Po przeczytaniu pierwszy raz nie zachwyciły mnie. W ogóle. Potem obejrzałam film. I później ponownie przeczytałam. Miałam lat 15 czy 16. Wtedy dopiero pokochałam Narnię. Bo zobaczyłam w niej coś czego wcześniej nie widziałam - świat w który jest wariacją naszego, odpowiedzią na pytanie "Co by było gdyby?". "Co by było gdyby zamiast ludzi mieliśmy gadające zwierzęta?". "Co by było gdyby pojawiły się w takim świecie ludzie z naszego świata?". I te powiązania z naszym światem, drobne aluzje... Jeden z moich ulubionych fragmentów to:

Ag

Też kocham ten fragment. Jest piękny. Cała tamta scena była cudowna.

Boowie

Może kiedyś mnie to chwyci, teraz jakoś jest tak średnio :hamster_dunno:

Ale i tak mam zamiar przeczytać wszystkie części. Jejku, o ile moje życie byłoby łatwiejsze, gdyby ta głupia biblioteka stała chociaż kilkanaście kilometrów bliżej

Czokolino

Właśnie kończę ponowną, nie wiem już sama którą, wyprawę do świata Harrego Pottera. Mniej więcej od połowy drugiego tomu marzę o tym gadżecie z Men in black, który pozwalał na zmienianie pamięci. Mogłabym wredy i Pottery i wiele innych książek czytać wciąż od nowa. A tak czytam bo lubię, ale nie czuję tego dreszczyka emocji, który zawsze towarzyszy pierwszemu czytaniu

Boowie

A kto o tym nie marzy?

Chociaż akurat z tym gadżetem byłoby trudno, bo on cofa pełnymi czasami, a ja nie chciałabym cofnąć się w rozwoju o ponad dwa lata

Co innego takie cóś, które wyrzuciłoby z mojej pamięci daną frazę...

Ag

Ja nie marzę

Ale ja książki traktuję jak starych przyjaciół i uwielbiam do nich wracać i zupełnie mi nie przeszkadza, że wiem jak się skończą

Boowie

Jak kto woli, ale ja chciałabym sobie jeszcze raz popłakać przy HP

monilip

a ja nie mam problemu z udawaniem, że nie wiem co jest dalej

Sorcerer

Ja pierwszy raz czytałem Narnię jak już byłem zupełnie dorosły. Smile

Zacząłem od "Koń itd", ale też mnie średnio wciągnęło. Dopiero połowa Małej Fantastyki (pamiętacie to?) poświęcona Lewisowi i jego twórczości przekonała mnie do ponownego sięgnięcia i dokupienia reszty tomów.

A co do w ogóle czytania czy oglądania, to w trakcie jestem "tu i teraz" i zwyczajnie nie pamiętam co będzie dalej i że już to czytałem. W ten sposób mogę oglądać filmy i czytać książki mnóstwo razy. Np wczoraj znowu oglądałem Powrót Jedi jakbym to widział pierwszy raz w życiu.

Czokolino

Ja zasadniczo też lubię wracać do przeczytanych książek, tyle że czasem znowu chciałabym poczuć ten dreszczyk emocji, który towarzyszy odkrywaniu historii po raz pierwszy.

Meg

Lubię wracać do niektórych z przeczytanych książek. Zdarza mi się, że co kilka lat sięgam po coś, co już czytałam. Zawsze wtedy mam ten dreszczyk emocji bo po pierwsze zwykle nie pamiętam już dobrze całej fabuły, a po drugie zawsze odgrywam coś nowego.

Czokolino

Widocznie mam słoniową pamięć

chociaż pamiętliwa nie jestem, to fabułę książek i filmów pamiętam zawsze.

Sorcerer

Jak człowiek się zmienia, a książki są porządnie napisane to się po paru latach czyta je jakby pierwszy raz. Zwraca się uwagę na zupełnie inne szczegóły i widzi wszystko zupełnie w innym świetle. Takie są np Muminki.

Czokolino

Znając książkę niemal na pamięć (np Dziesięciu Murzynków A. Christie czy niektóre Sherlocki) trudno znaleźć tam coś nieoczekiwanego. Niezależnie od tego jak wiele przeżyliśmy i jak wielką przemianę duchową przeszliśmy. Takie zmiany mogą jedynie sprawić, że mój stosunek do danej książki ulegnie zmianie ale na pamięć nie wpłynie na pewno.